شهادت امام موسی کاظم (ع) تسلیت باد

«هَذَا الْمَوْلُودُ الَّذِی لَمْ یُولَدْ فیِنَا مَوْلُودُ أعْظَمُ بَرَكَةً عَلَی شیِعَتنَا مِنْه» «این مولودی است كه در خاندان ما برای شیعیانمان از او پر بركت‌تر به دنیا نیامده است».[1]

نام او «موسی»، لقبش «كاظم»، مادرش بانویی با فضیلت بنام «حمیده»، و پدرش پیشوای ششم حضرت صادق(ع) است. ایشان در سال 128 هجری قمری در سرزمین «ابواء» (یكی از روستاهای اطراف مدینه) چشم به جهان گشود. وقتی امام كاظم(ع) متولد شد.
دوران امامت حضرت كاظم با خلافت افرادی چون:منصور دوانیقی (136-158)، محمد معروف به مهدی (158-169)، هادی (169-170) و هارون (170-193)[2] مصادف بود.
در ده سال اول امامت، سختی و فشاری بر آن حضرت وجود نداشت. ایشان در این دوره به تعلیم قرآن و علوم اسلامی پرداخت.[3]

«سید امیرعلی» می‌نویسد:
«در سال 148 امام جعفر صادق(ع) در شهر مدینه درگذشت، ولی خوشبختانه مكتب علمی او تعطیل نشد، بلكه به رهبری جانشین و فرزندش موسی كاظم(ع)، شكوفایی خود را حفظ كرد».[4]

اما از آن به بعد فشارها، سختی‌ها، مهاجرت‌ها و تهدیدها شروع گردید. امام، قسمتی از دوران امامت خود را در مدینه و قسمت دیگری از آن را در بغداد گذراند.

منابع:

[1]- اصول كافی، ج1، ص 309، همان.

-[2] پیشوایی، مهدی؛ سیره پیشوایان، ص 413، اول، قم، مؤسسه تعلیماتی، تحقیقاتی امام صادق (علیه‌السّلام)، 1372ش.

[3]- اصفهانی (عماد زاده)، عماد الدین حسین؛ مجموعه زندگانی چهارده معصوم، ج2، ص 307، چهارم، تهران، شركت سهامی طبع كتاب، 1348ش.

[4]- سیره پیشوایان، ص 415، همان.

​